ریموت کنترل ها که به منظور کنترل از راه دور تجهیزات الکترونیکی استفاده می شوند، در بازار به صورت بصورت فیکس کد و لرن کد می باشند که در هر دو نوع این ریموت ها یک دیتای چهاربیتی به طریق کد دهی ارسال می شود. در اینجا به بررسی ویژگی ها و تفاوت های فیکس کد و لرن کد و اینکه کدام بهتر می باشد، می پردازیم.
ریموت کنترل فیکس کد(Fixed Code)
ریموت کنترل های فیکس کد به عنوان آدرس یونیک گیرنده در نظر گرفته می شود.این کد معمولا از آی سی PT2262 به عنوان انکودر یا فرستنده استفاده می کنن و از آی سی PT2272 نیز به عنوان دیکودر در مدار گیرنده بهره می برند. در این نوع از ریموت کنترل ها در مدار گیرنده معمولا با استفاده از دیپ سوئیچ یک کد 8 بیتی به صورت سخت افزاری تنظیم می گردد. برای اینکه یک ریموت کنترل جدید به سیستم اضافه کنید باید عینا کد آدرس را در ریموت کنترل نیز وارد نمایید که این کار معمولا به صورت لحیم کردن 8 پایه آدرس آی سی فرستنده به GND یا VCC است. کلیه مراحل کد دهی در ریموت های فیکس کد به صورت سخت افزاری صورت می گیرد. در ادامه می توانید تصویر کد دهی گیرنده و فرستنده را مشاهده نمایید
ویژگی های ریموت کنترل های فیکس کد
این نوع ریموت ضعف امنیتی در برابر ریموت کد لرن دارد زیرا تعداد آدرس های آن 8^3 که برابر 6561 آدرس یکتاست که ریموت کد لرن می تواند حدود 1 میلیون آدرس یکتا داشته باشد
برای افزودن ریموت جدید باید کاور ریموت را باز کنید و کد را به صورت سخت افزاری درون ریموت ایجاد کنید.بنابراین افزودن ریموت کنترل جدید در این سیستم معمولا با مشکلات خاص خود همراه است که افراد باید دانش فنی الکترونیک را داشته باشند
در سیستم های فیکس کد قابلیت حذف ریموت از گیرنده وجود ندارد یعنی اگر ریموت را گم کردید برای از بین نرفتن امنیت مجبورید کد گیرنده و تمام ریموت های دیگر را تغییر دهید در غیر این صورت ممکن است ریموت گم شده امنیت سیستم شما را به خطر بیندازد
ریموت کنترل های لرنینگ یا کد لرن(Learning Code)
در ریموت های کد لرنینگ یا کد لرن آدرس یک کد 20 بیتی است که می تواند 1 میلیون آدرس یکتا را ایجاد نماید.این نوع از ریموت کنترل ها از آی سی EV1527 یا RT1527 یا FP1527 به عنوان اینکودر در مدار فرستنده استفاده میکنند.در ریموت های لرنینگ کد، آدرس منحصر به فرد به صورت نرم افزاری در تراشه 1527 وجود دارد و شما نیازی به تنظیم سخت افزاری این آدرس نخواهید داشت.در مدار گیرنده هم شما اثری از دیپ سوییچ یا روش های سخت افزاری دیگر برای تعیین آدرس گیرنده مشاهده نمی کنید
بر خلاف گیرنده های فیکس کد که از یک دیکودر سخت افزاری برای دیکود کردن آدرس استفاده می کنند، در ریموت کنترل های کد لرن، اطلاعات دریافتی از ماژول RF توسط یک میکروکنترلر دیکود می شوند. معمولا در کنار میکروکنترلر یک حافظه ی EEPROM هم برای تعریف ریموت ها در نظر گرفته می شود. زمانی که شما قصد تعریف ریموت کنترل جدیدی را دارید، با فشردن یک دکمه دستگاه منتظر دریافت اطلاعات می شود در این زمان شما باید یکی از کلید های ریموت را فشار دهید. با انجام این کار میکروکنترلر بیت های مربوط به آدرس را در حافظه ی EEPROM ذخیره می نماید. از این پس هر گاه شما کلیدی از این ریموت را فشار می دهید، میکروکنترلر آدرس ریموت شما را با آدرس های موجود در حافظه مقایسه می نماید، در صورت موجود بودن آدرس ریموت شما در حافظه، آن گاه بیت های داده را پردازش می کند در غیر اینصورت آن را نادیده می گیرد.
همانطور که در تصویر بالا می بینید برای تعریف و حذف ریموت از یک دکمه در مدار گیرنده استفاده شده است.
ویژگی های ریموت های کد لرن:
این ریموت ها آدرس های یکتای بیشتری دارند و امنیت بالاتری ایجاد میکنند
اضافه و حذف کردن ریموت با مطالعه دفترچه راهنمای برد گیرنده قابل انجام است و به هیچ وجه نیازی به باز کردن ریموت نیست.
در صورت نیاز به حذف ریموت به سادگی می توان ریموت را از گیرنده حذف کرد. برد گیرنده می تواند قابلیت حذف ریموت های گم شده را برای کاربر فراهم نماید
در سیستم کد لرن شما می توانید یک ریموت ویژه خود داشته باشید! مثلا فرض کنید درب پارکینگ، درب انبار و درب مغازه شما هر سه برقی هستند، شما می توانید برای هر سه یک ریموت داشته باشید و ریموت خود را در هر سه سیستم اضافه کنید